มันบ่เจ็บอีกแล้วหัวใจ มันบ่ไหลอีกแล้วน้ำตา
ตั้งแต่ฟ้ามันผ่ากลางใจจนเกือบตาย ตอนนั้น
ถึงตอนนี้ เจ้าบอกบ่ฮัก เจ้ากำลังสิหักอกกัน
อ้ายกะแค่ใจสั่น แต่มันยังยืนอยู่ไหว
คือจั่งต้นไม้ ยืนตายกลางท่ง ถึงฟ้าสิผ่าลงมาจักเทื่อ
มันกะบ่เหลือ บ่มีชีวิตให้ตาย
บ่เป็นหยังหลาย แค่เจ้าสิไป แค่เจ้าสิตีจาก
มันบ่เจ็บหนัก แค่เจ้าบ่ฮัก แค่เจ้าสิหนีหน้า
มันเคยเจ็บมาแล้ว เคยเสียใจมาแล้ว
อ้ายเคยเสียน้ำตา บ่เจ็บดอกแค่เจ้าบอกลา
กะย้อนว่า ใจอ้าย มันตายซาก
ถึงมื้อนี้เจ้าบอกบ่ฮัก เจ้ากำลังสิหักอกกัน
อ้ายกะแค่ใจสั่น แต่มันยังยืนอยู่ไหว
บ่เป็นหยังหลาย แค่เจ้าสิไป แค่เจ้าสิตีจาก
มันบ่เจ็บหนัก แค่เจ้าบ่ฮัก แค่เจ้าสิหนีหน้า
มันเคยเจ็บมาแล้ว เคยเสียใจมาแล้ว
อ้ายเคยเสียน้ำตา บ่เจ็บดอกแค่เจ้ามาบอกลา
กะย้อนว่า ใจอ้าย มันตายซาก
คือจั่งต้นไม้ ยืนตายกลางท่ง ถึงฟ้าสิผ่าลงมาจักเทื่อ
มันกะบ่เหลือ บ่มีชีวิตให้ตาย
บ่เป็นหยังหลาย แค่เจ้าสิไป แค่เจ้าสิตีจาก
มันบ่เจ็บหนัก แค่เจ้าบ่ฮัก แค่เจ้าสิหนีหน้า
มันเคยเจ็บมาแล้ว เคยเสียใจมาแล้ว
อ้ายเคยเสียน้ำตา บ่เจ็บดอกแค่เจ้ามาบอกลา
กะย้อนว่า ใจอ้าย มันตายซาก
บ่เจ็บดอกแค่เจ้า มาบอกลา
กะย้อนว่า ใจอ้าย มันตายซาก